Dag 7: Avonturen in Mai Chau

Het uitzicht vanaf mijn bedje is echt supergaaf! Rijstvelden, bloemen en bergen. Zeker waard om hier naar af te reizen, het is veel minder toeristisch dan de andere dorpen en steden. 

Na een lekker ontbijtje (weer pannenkoek met banaan yum) zijn we op de fiets gestapt naar het centrum van Mai Chau. Heerlijk vrij door de rijstvelden fietsen en zien hoe de bevolking door het water banjert om het gewas te onderhouden. 

Eerst zijn we naar de grot bovenop de heuvel gegaan, maar daarvoor moesten we wel een trap met 1200 treden beklimmen. Dat was kort gezegd niet zo heel prettig: losse steentjes, kapotte treden van verschillende hoogtes en behoorlijk benauwd weer. Maar eenmaal boven hadden we de grot voor onszelf en was deze vrij van hekjes/lampjes, en konden heerlijk rondkijken en foto’s maken. 

Na de grot hebben we ergens phở  gegeten en scooters gehuurd. Daarmee naar de waterval Ga Lao gegaan en langs het meer gereden waar de rivier op uit komt. Al is alles in hartje zomer misschien groener en maakt de blauwe lucht alles tropischer, nu is het nog steeds prachtig. Alle bergen zijn half gehuld in bewolking waardoor het er een beetje mysterieus uit ziet, nergens zijn toeristen of andere mensen en je hoort dus eigenlijk helemaal niks. 

Op de terugweg ging het helaas mis. Marlies reed voor mij en maakte een gekke beweging om steentjes te ontwijken, wat goed ging. Ik schrok alleen van haar reactie en maakte een gekke stuurbeweging en schoof onderuit. Handen lagen open en voelde gelijk dat mijn knieën en linkervoet ook niet oke waren. Even rustig blijven zitten om bij te komen en de schade te inventariseren. Toch maar gauw weer opgestapt want we hadden niet veel bij ons en zaten behoorlijk achteraf. de scooter moest terug en had dus weinig andere keus dan opstappen. 

Onderweg (15 min later) bij een witte vlag met blauw kruis gestopt, maar dat bleek een woonhuis. Ik kon wel even handen wassen en met betadine aan de gang. Dus hup, weer door. Volgende wat we tegen kwamen was een apotheek en daar met hulp van Google Translate (hulde aan de Vietnamese SIMkaart met 60GB internet die ik heb gekocht) geleerd dat ze geen arts hadden. En door. 

Volgende stop was een wit bord met rood kruis. Nu ik het woord voor dokter had geleerd (bác sĩ) en met wat zwaaien met mijn bloedende hand begreep een jongentje waar ik heen wilde. Op zijn fiets reed hij heel lief voor ons uit en bracht ons naar de dokter. Dat was dicht, maar een belletje naar een telefoonnummer en een vrouw kwam aanlopen om mij op te lappen. Alles netjes schoongemaakt en ingepakt met gaasjes (en plakband haha). Maar voor mijn voet moest ik naar een kliniek voor een röntgenfoto. 

Eerst maar de scooters teruggebracht want het werd donker en dat moest ook geregeld worden. De eigenaar was niet blij maar ook bezorgd om mij, gelukkig. Er was wat onduidelijkheid over de kosten voor reparatie, wat eindigde in ”hoe veel wil je mij geven?” Uiteindelijk was €19 genoeg (spiegel, krassen, lichtkap, motorolietankje) en konden we op zoek naar de kliniek. De eigenaar stuurde ons nog de goede kant op, dus het was makkelijk te vinden. 

Dat was ook een beetje apart want ze lopen daar in gewone kleding rond, dus geen idee of het een echte arts was. De foto maken deed hij in ieder geval heel professioneel. Al was het wel van de verkeerde stukken: knie en enkel in plaats van mijn hele voet. Was niet gebroken volgens hem dus een brace en rust zou voldoende moeten zijn. Al met al kostte de kliniek €25 voor onderzoek, schoonmaken, röntgen en een brace. Helemaal prima. 

Ondertussen was de eigenaresse van onze homestay gekomen om te helpen, superlief. Zij hielp met vertalen en belde een taxi om ons terug te brengen, fietsen was niet een heel goed plan meer. Eenmaal terug maakte ze nog heerlijk eten voor ons, wat echt binnen 5 minuten weg was omdat we door alle chaos amper hadden gegeten. 

Lekker douchen, slapen en hopen dat het morgen iets beter is...