Dag 6: Hectiek, paniek en een goede afloop

24 januari 2019 - Mai Chau, Vietnam

Al had ik een groot deel van mijn tas al ingepakt, ik had mijn wekker toch bijtijds gezet voor de laatste dingen. Ook nog even lekker douchen dacht ik, was het niet dat het water KOUD zou zijn. Lekker wakker, dat wel, maar fijn is anders. 

Gauw ontbijt gehaald en afscheid genomen van de jongens. Heel gek dat ik ze hoogstwaarschijnlijk nooit meer zie of spreek, misschien nog via Instagram maar verder niet. Wel alle foto’s en filmpjes met elkaar gedeeld dus dat is een mooie herinnering aan een supergave en gezellige start van deze reis. Op naar het volgende stukje avontuur! 

Zoals gewoonlijk werden we weer heerlijk luxe bij het hostel opgehaald door de bus, en hadden we dit keer ook de luxe om met de snelle boot terug te varen. Nog een paar uur in de bus en we waren weer in de Old Quarter van Hanoi. Met een aantal belangrijke missies: lunch, SIM kaart met mobiel internet en geld pinnen.  

Laten we zeggen dat het allemaal niet heel soepel ging. Een Bánh Mì was zo gevonden, maar iemand die Engels spreekt en een SIM kaart verkoopt én installeert... not so much. Uiteindelijk iemand gevonden maar de kaart moest nog ergens gekocht worden. Pinnen was ook geen succes, de automaten waren leeg. 

Met slechts een halfuur op de klok om de hele stad door te racen naar het busstation van Mỹ Đình begon het toch wel een beetje spannend te worden. Gauw een GRAB, scooter taxi’s, aan zijn jas getrokken en achterop gesprongen. Volgens mij had hij wel door dat we haast hadden want ze reden beiden hard door en er werden wat rode lichtjes genegeerd... 

Grab scooter-taxi’s

Natuurlijk was het verkeer weer hectisch en kwamen we precies om 14:30 aan, op het moment dat de bus vertrok. Maar hé, we zijn in Azië en daar doen we aan de “ongeveer-klok” dus de bus stond er nog. Kaartje gescoord en pfwiew, op naar de volgende bestemming: Mai Chau!

Weer in de bus

Met voorbereiden las ik al dat het verkeer in Vietnam zacht gezegd “bijzonder” te noemen is. Oversteken waar en wanneer je wil als je maar vol zelfvertrouwen en in hetzelfde tempo loopt, het verkeer gaat wel om je heen. Toeteren als je inhaalt,  maar zo veel dat niemand weet welke toeter waar bij hoort. Tassen, dozen, bloemen, gasflessen, bomenn: alles kan achterop de scooter. Maakt niet uit hoe groot, gevaarlijk of onhandig; vastmaken en gaan. 

De lokale bus is ook bijzonder. De chauffeur rijdt ongelooflijk hard (zijn we er wel lekker snel) en haalt in wanneer hij daar zin in heeft (met toeter natuurlijk). De chauffeur rijdt (en belt soms, want waarom ook niet) en heeft een ”busmanager” mee. Deze gooit de deur vast open tijdens het rijden, hangt uit de deur en mensen stappen in/uit terwijl de bus zachtjes rijdt. Ook zijn ze bijzonder vriendelijk. Hulp bij het halen van tickets, het vinden van de bus en ze zetten ons voor de deur van de homestay af. Niets dan liefde voor de Vietnamezen. Wat een hartelijke, vriendelijke en zorgeloze mensen. ♥️

Met een golfkarretje werden we naar de homestay gebracht. En natuurlijk, want er gaat niets gelijk goed vandaag, wist deze brave man de weg niet en reed dus totaal verkeerd. Na wat vragen en onze navigatie-app te hebben ingeschakeld kwamen we bij de homestay aan. 

Het landschap erheen was al tropisch en sprookjesachtig met alle tropische planten, velden vol water en kleine lampjes op de heuvels. Maar de homestay is zeker weten de leukste slaapplek van heel Vietnam. De traditionele huisjes staan op palen van 3-4 meter hoog en zijn gemaakt van bamboe. Matten en dekens in bonte kleuren, geweven door de lokale vrouwen, liggen op de grond, en de gastheer en vrouw zijn maar wat enthousiast en behulpzaam. De tassen werden naar boven gebracht en het eten was al bijna klaar. En wat voor eten! Vlees in bladeren, springrolls, groenten, rijst, gefrituurde vis, tofu, pompoen. 

Maaltijd van de vrouw des huizeBedje in de homestay in Mai Chau

Daar leerden we ook de andere vier gasten kennen: een stel uit Australië op de motor, een meisje uit Duitsland en een meisje uit Canada. Hier heb ik heel veel handige tips gekregen en daarop mijn reisplannen aangepast. Het noorden van Vietnam ga ik laten voor wat het is; het is koud en bewolkt, alles is bruin in plaats van groen en ik heb niet onbeperkt de tijd. Ooit kom ik gewoon nog een keer terug. 

Voor nu: oogjes dicht en snaveltjes toe. Ja jullie ook irritante hanen rondom mijn hutje! Echt leuk dat slapen bij de mensen thuis. ;)

Foto’s

3 Reacties

  1. Saskia pos:
    24 januari 2019
    Jeetje Amber wat een leuke gave dingen al allemaal zeg.....
  2. Carla:
    25 januari 2019
    Jij geniet maar wij hier ook! Superleuk om je verhalen te lezen.
  3. Ella:
    25 januari 2019
    Heerlijke verhalen hoor
    Vanmiddag (vr25) je even gezien en gesproken. Leuk hoor.
    Wel beetje pech gehad, maar ik hoop dat t meevalt. Trusten voor nu ❤️