Dag 36: Laatste volle dag, help!

Eindelijk een beetje een normale nacht, al was 6 uur slaap nog niet helemaal voldoende. De douche was koud en dat is toch wel een beetje jammer als je in een kamer slaapt waar de airco op 21 graden staat. Ontbijt boven was weer eieren met brood, en aangezien die ondertussen mijn neus uit komen heb ik de fruitsalade gegeten. Rijst en noedels zijn prima, maar brood met gebakken ei hoef ik de komende tijd niet meer te zien. In het noorden was het pannenkoek met banaan, maar dat is nu wel weer oke. Ik snak naar een volkoren boterham met pindakaas, of yoghurt met muesli, of havermout. Of eigenlijk gewoon wat afwisseling haha.

Buiten gewacht op Joe en daarna eerst met de bus naar een werkplaats voor gehandicapten. Overal zie je hele kitscherige schilderijen en andere producten van een soort glimmend spul en met ingelegde schelpen. Nu dus eindelijk gezien hoe ze dat maken. Er wordt gewerkt met schelpen voor het inleggen van parelmoer, maar ook met de schil van eendeneieren om een soort van kleine witte “cracks” in te leggen. Veel werk en knappe technieken, maar volgens mij een groot toneelstuk want er waren weinig gehandicapten aan het werk en de tours gingen af en aan. En natuurlijk een gigantische winkel met allemaal zwaar overprijsde troep die in de stad meer dan de helft goedkoper is.

Daarna door naar de hoofdactiviteit van vandaag: de Cu Chi Tunnels. In Hue zijn Marlies en ik al naar de Vinh Moc tunnels geweest en die zijn een stuk minder toeristisch, maar ik heb niet veel beters te doen hier. Wel met een gids dit keer dus dan hoor je de verhalen over hoe het precies werkte en ook is dit een gebied waar gevochten werd, en dat was daar niet zo. Vallen met scherpe objecten voor de tegenstander zijn hier dan ook te zien en je kunt zelf schieten met een geweer. Uiteindelijk konden we een stukje tunnel in en je mocht zelf kiezen of je er na 40, 60 of 100 meter uit ging. Ze hebben de tunnels al iets vergroot voor de toeristen, maar ik kan je vast vertellen dat het alsnog geen pretje is als Westerling met een grote rugzak om. Je kan er alleen kruipend of gehurkt in en dan is het ook precies breed genoeg voor je armen. Na 40 meter vonden we het mooi geweest, mijn manke pootje vond het ook niet een heel grappige houding.

Vervolgens nog gezien hoe ze kookten, of vooral de rook van de vuurtjes via ingenieuze rookkanalen laten verdwijnen alsof het mist is, en half in slaap gevallen bij een saaie en onverstaanbare documentaire. Door de warmte word je zo snel moe, dat is echt bizar. En zo lekker heb ik niet geslapen de afgelopen dagen... In de bus terug was ik niet de enige die in slaap viel, mijn buurman lag bijna kwijlend op mijn schouder haha. 

Samen met Joe weer Indiaas gegeten, al hebben we wel iets anders besteld en bij een ander restaurant gegeten. Daarna mijn nagels laten doen en terug in het hostel mijn kamergenootjes opgezocht in de bar op het dak. Met een grote groep zijn we uiteindelijk nog de stad in gegaan op zoek naar een beter feestje, maar dat viel erg tegen. Nu dus het allerlaatste nachtje in een hostelbedje. Daaag snurkende kamergenoten, daaag trappetje voor mijn bed, daaag stomme niet meewerkende kamersleutels, en daaag irritante blazers die de hele nacht mijn haren in mijn gezicht laten kriebelen. 🙋🏼‍♀️