Dag 29: Creperen en accepteren

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. En de tijd van gaan is nu gekomen. En niet erg ook want hoe gaaf het canyoning ook was, Da Lat is niet mijn favoriete stad hier in Vietnam. Druk, onpersoonlijk, weinig karakter en niet mooi. Je komt daar echt voor de omgeving en die heb ik gezien, dus op naar Mui Ne! 

De bus zou om zeven uur komen maar was er om half acht nog niet, dus liep ik even naar binnen om te checken of alles wel goed ging. Uiteindelijk was de bus er rond kwart over acht (!) maar hij was er. In een stoel gevouwen, letterlijk, want ik heb nog nooit zo weinig beenruimte gehad. Alle toeristen probeerden het gangpad te claimen waar dat kon, maar het was gewoon 4,5 uur dikke ellende. Zo’n vakantie is supergaaf maar het vervoer is soms gewoon creperen en accepteren. 

Leuk gesprek gevoerd met David (Canadees van mijn leeftijd) en Kai (Britse man van in de zestig) over waar we heen gingen en waren geweest. Kai ging verder naar een luxe hotel maar David en ik zitten samen in het Mui Ne Hills Backpackers hostel. Het was zo ongelooflijk warm, we hadden honger en wilden even bijkomen dus eerst maar lunch gescoord. Daarna nog meer creperen want het was nog 1,5 kilometer lopen naar het hostel. Dat is niet heel grappig om half twee in de middag, met dertig graden, lange broek en 10 kilo op je rug/buik... 

Ingecheckt en gedouched, en daarna naar het (*tromgeroffel)... zwembad! Zie het even voor je, een bedje in een slaapkamer met een regendouche, activiteiten die georganiseerd worden, superleuke staf, twee zwembaden en een jacuzzi en heerlijke ligbedjes. En dat voor maar €2,- per nacht hahahaha. Ik vind het fantastisch hier. Lekker beetje in de zon gezeten en gezwommen, en daarna even rondgelopen in de straten met Marisa (Canadees kamergenootje). Daarna samen naar de barbecue in het hostel gegaan en daar kwam ik Milou (Hoi An, My Son maatje) weer tegen. Vet gezellige avond gehad met eten, poolen en kletsen. Daarna lekker naar bed want de vorige nacht was best wel kort.