Dag 25: Avontuur!

Vandaag nog vroeger op (helemaal omdat ik echt al sinds 5 uur elk halfuur wakker werd), want zo veel tijd heb ik niet. Ik wilde heel graag terug naar Hue voor het verlaten waterpark en aangezien ik weer om 12 uur weg ga met de bus... 

Scooter geleend bij het hostel en gauw op weg. Bij het waterpark zit een bewaker en van vrienden (en online) hoorde ik dat je die dan om kan kopen en naar binnen mag. Nou vandaag dus niet. Ik kwam er niet in. Aantal mensen na mij ook niet, dus samen met een vriendengroep van 7 Deense jongens de scooters gestald en via het bos het park ingelopen. Daar werden we hartelijk onthaald door een vrouwtje wat koud drinken zat te verkopen en even later door de bewaker die ons dringend sommeerde om op te hoepelen. De bosjes in gelopen, 5 minuten gewacht en daarna weer geprobeerd. Helaas kwam hij er na 10 minuten weer aan en hebben we dus maar een klein stukje kunnen zien van het park. Het grote nadeel van Vietnamese corruptie: soms lukt het wel en soms heb je pech. Wel heel erg balen, maar toch nog een klein stukje kunnen zien. 

(Foto komt later)

Verder rondgereden in de omgeving en toen terug naar het hostel. Broodjes en een potje nutella gekocht want belegde broodjes waren niet te vinden. In het hostel zitten kletsen met de 30-jarige zoon van de eigenaresse en thee gedronken. Ik mocht ook meelunchen en dat was ook een hele ervaring. Met de hele familie om de tafel, bakje rijst in de hand en met stokjes haal je dan de toppings uit de schalen op tafel. Erg lekker allemaal maar ook bijzonder want graatjes uit vis eten ze gewoon op.

Om 12 uur bracht hij mij naar het busstation en moest zijn moeder erg lachen toen hij heel casual zei “hou je maar aan mij vast”. Haha, heel smooth hoor. Wel heel lief want hij checkte of het de goede bus was en dat ze mij in het centrum af zouden zetten. Wel had hij ook nog verteld dat de bus vol zit en ik in het gangpad lig... Ehm, nieuw avontuur en alles moet je een keer proberen? 

Het viel alles mee. Mijn eigen bed ligt veel lekkerder, maar het kon erger. Wanneer zit je in een slaapbus met 40 andere Viernamezen voor een reis 800 kilometer? Wanneer kan je voetjevrijen met een Vietnamees terwijl er een oma naast je ligt en een tweeling van nog geen een jaar bij je hoofd? Oh en er staat zelfs een Vietnamese tvshow/toneelstuk aan! Hele nieuwe ervaring dit. Lekker de tijd om mijn blog bij te werken van de afgelopen vier dagen (oeps), film te kijken en ook gewoon lekker te slapen. Als het goed is morgenochten in een nieuwe stad. We gaan het meemaken...