Van Amsterdam naar Hanoi

Zware tassen, stijve benen en huilende kinderen. Dat is ongeveer de samenvatting van de vluchten. In Frankfurt vonden ze het wel nodig om mijn tas drie keer te scannen bij de douane, maar uiteindelijk mocht ik mee. 

In het vliegtuig veel geprobeerd te slapen want ik kom om half 7 lokale tijd aan en moet dan nog de hele dag door. Jammer van de huilende - correctie: krijsende - kinderen 1 stoel en een rij naast mij. Maar hé: ik zou ook huilen als ik 14 uur moest vliegen. Grapje :)